Τα καλύτερα παραμύθια στα ελληνικά!

Η Κοκκινοσκουφίτσα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το αγαπούσαν όλοι. Πιο πολύ απ’ όλους την αγαπούσε η γιαγιά της, αλλά ήταν φτωχή και το μόνο που μπόρεσε να της δώσει ήταν ένα μικρό κόκκινο σκουφάκι από βελούδο. Η μικρή το φορούσε πάντα και της ταίριαζε πολύ, έτσι όλοι την φώναζαν “η Κοκκινοσκουφίτσα”.

Μια μέρα της είπε η μητέρα της: “Έλα Κοκκινοσκουφίτσα, πάρε λίγο φαγητό, αυτό το ψωμί και ένα μπουκάλι κρασί να τα πας στη γιαγιά σου. Έχει αρρωστήσει και πρέπει να φάει για να δυναμώσει και να γίνει καλά. Ξεκίνα νωρίς για να μη σε προλάβει ο ήλιος του μεσημεριού, και στον δρόμο, περπάτα ήσυχα και καλά, μην βγεις από το δρόμο σου γιατί μπορεί να σκοντάψεις και να σπάσει το μπουκάλι και θα πας στη γιαγιά σου με άδεια χέρια. Κι όταν φτάσεις να μην ξεχάσεις πρώτα από όλα να την καλημερίσεις”.

“Θα προσέχω πολύ”, είπε η Κοκκινοσκουφίτσα στην μητέρα της.

Η γιαγιά της ζούσε μακριά στο δάσος, δυόμισι χιλιόμετρα από το χωριό. Μόλις η Κοκκινοσκουφίτσα μπήκε στο δάσος συνάντησε έναν λύκο. Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν ήξερε τι κακό ζώο ήταν αυτός, και δεν τον φοβήθηκε καθόλου.

“Καλημέρα Κοκκινοσκουφίτσα”.

“Καλημέρα, λύκε”.

“Πού πηγαίνεις πρωί-πρωί, Κοκκινοσκουφίτσα;”

“Στη γιαγιά μου”.

“Τι κουβαλάς στην ποδιά σου;”

“Λίγο φαγητό και κρασί. Χτες έψησε η μητέρα μου στον φούρνο κι έφτιαξε κάτι καλό για την άρρωστη γιαγιά μου. Άμα τα φάει θα γίνει καλά”.

“Και πού ζει η γιαγιά σου Κοκκινοσκουφίτσα;”

“Ένα χιλιόμετρο από εδώ, βαθύτερα μέσα στο δάσος. Το σπίτι της στέκει κάτω από τρεις μεγάλες βαλανιδιές, οι καρυδιές είναι παραδίπλα, σίγουρα θα το ‘χεις δει”, απάντησε η Κοκκινοσκουφίτσα.

Ο λύκος σκέφτηκε “τι καλή που είναι αυτή η μικρούλα! Τι νόστιμη γεύση που θα έχει. Πρέπει να δράσω με πανουργία και να τις πιάσω και τις δυο”. Έτσι περπάτησε για λίγο μαζί της και μετά της είπε: “Κοίτα Κοκκινοσκουφίτσα, τι όμορφα λουλούδια! Λέω πως δεν ακούς τι ωραία που τραγουδούν τα πουλιά κι εσύ προχωράς βαρετά λες και πηγαίνεις σχολείο. Κοίτα όλη η φύση γιορτάζει σήμερα”.

Η Κοκκινοσκουφίτσα σήκωσε το βλέμμα της και είδε τις ηλιαχτίδες να χορεύουν ανάμεσα στα κλαδιά, όμορφα λουλούδια να είναι φυτρωμένα παντού και σκέφτηκε “Αν μαζέψω ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια θα κάνω την γιαγιά μου πολύ χαρούμενη. Είναι ακόμη νωρίς και σίγουρα θα προλάβω”. Άφησε λοιπόν τον δρόμο πίσω της και χώθηκε στο δάσος για να βρει τα πιο όμορφα λουλούδια. Κάθε φορά που έκοβε ένα λουλούδι, νόμιζε πως λίγο παρακάτω έβλεπε ένα άλλο ακόμη πιο όμορφο κι έτσι, από λουλούδι σε λουλούδι, έμπαινε όλο και πιο βαθειά στο δάσος.

Στο μεταξύ ο λύκος έφτασε τρέχοντας στο σπίτι της γιαγιάς και της χτυπά την πόρτα.

“Ποιος είναι;”

“Η Κοκκινοσκουφίτσα”, απαντάει ο λύκος. “Φέρνω φαγητό και κρασί, άνοιξε την πόρτα”.

“Σήκωσε τον σύρτη”, φώναξε η γιαγιά, “είμαι πολύ αδύναμη και δεν μπορώ να ανοίξω”.

Ο λύκος σήκωσε τον σύρτη, άνοιξε την πόρτα και χωρίς λέξη πήγε στο κρεβάτι της γιαγιάς και την έφαγε. Μετά έβαλε τα ρούχα της γιαγιάς, ξάπλωσε στο κρεβάτι της και τράβηξε τις κουρτίνες.

Ο κακός Λύκος παριστάνει ότι είναι η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας

Η Κοκκινοσκουφίτσα, αφού μάζεψε όσα λουλούδια μπορούσε να κουβαλήσει, θυμήθηκε τη γιαγιά της και πήρε τον δρόμο για το σπίτι της.

Της φάνηκε παράξενο που η πόρτα ήταν ανοιχτή και όταν μπήκε στο δωμάτιο της γιαγιάς ένιωσε ένα παράξενο αίσθημα και σκέφτηκε “Τι άβολα που νιώθω σήμερα! Άλλες φορές μου άρεσε τόσο πολύ να είμαι με τη γιαγιά μου”, και δυνατά είπε “Καλημέρα”. Μα δεν πήρε απάντηση. Έτσι πήγε στο κρεβάτι και άνοιξε τις κουρτίνες. Στο κρεβάτι είδε τη γιαγιά της ξαπλωμένη, με το σκουφί της τραβηγμένο πολύ, κι ένα βλέμμα ιδιαίτερα παράξενο.

“Ω γιαγιά!”, είπε, “τι μεγάλα αυτιά που έχεις!”

“Για να σε ακούω καλύτερα, παιδάκι μου”.

“Μα, γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!”

“Για να σε βλέπω καλύτερα, παιδάκι μου”.

“Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλα χέρια;”

“Για να σε αγκαλιάζω καλύτερα, παιδάκι μου”.

“Γιαγιά τι τρομακτικά μεγάλο στόμα που έχεις!”

“Για να σε τρώω καλύτερα!”

Με το που το είπε αυτό ο λύκος, ορμάει με ένα σάλτο και τρώει την Κοκκινοσκουφίτσα.

Αφού ο λύκος χόρτασε την πείνα του, ξάπλωσε και πήρε έναν υπνάκο. Ροχάλιζε πολύ δυνατά. Ένας κυνηγός τον άκουσε καθώς πέρναγε έξω απ’ το σπίτι και μονολόγησε “Πώς ροχαλίζει έτσι η γιαγιάκα! Πάω να δω μήπως χρειάζεται κάτι”. Μπαίνοντας μέσα βλέπει τον λύκο να κοιμάται. “Εσύ εδώ αχρείε! Έχω ράμματα για την γούνα σου!” Και την στιγμή που θα πυροβολούσε σκέφτηκε ότι ίσως ο λύκος έχει φάει την γιαγιά. Έτσι ο κυνηγός δεν πυροβόλησε, μήπως ακόμα προλάβαινε να σώσει την ηλικιωμένη γυναίκα. Άρπαξε το ψαλίδι και άρχισε να κόβει το στομάχι του λύκου. Με τις δυο πρώτες ψαλιδιές είδε την Κοκκινοσκουφίτσα. Έκοψε άλλες δυο φορές, νάσου και η γιαγιά. Έκοψε λίγο ακόμα και η Κοκκινοσκουφίτσα βγήκε λέγοντας: “Αχ, πόσο φοβήθηκα! Τι σκοτεινά που ήταν μέσα στον λύκο” και μετά βγήκε ζωντανή και η γιαγιά, ίσα-ίσα που ανέπνεε. Η Κοκκινοσκουφίτσα μάζεψε γρήγορα πέτρες και γέμισε την κοιλιά του λύκου. Όταν ο λύκος ξύπνησε ήθελε να ξεφύγει αλλά οι πέτρες ήταν πολύ βαριές και ο λύκος έπεσε νεκρός.

Η Κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά και ο κυνηγός ήταν πολύ χαρούμενοι. Ο κυνηγός έγδαρε το τομάρι του λύκου και πήγε σπίτι του. Η γιαγιά έφαγε το φαγητό, το ψωμί και ήπιε λίγο κρασί και δυνάμωσε. Τότε η Κοκκινοσκουφίτσα είπε στη γιαγιά της: “Όσο ζω δε θα ξαναβγώ απ’ το δρόμο μου, όπως μου ‘χε πει και η μητέρα μου, γιατί υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι”.

Αυτοί που ξέρουν τα πράγματα λένε ότι άλλη μια φορά η Κοκκινοσκουφίτσα συνάντησε έναν άλλο λύκο, πηγαίνοντας φαγητό στη γιαγιά της. Ο λύκος προσπάθησε να τη ξεγελάσει και να την βγάλει από το μονοπάτι. Η Κοκκινοσκουφίτσα όμως είχε τον νου της και πήγε κατευθείαν στο σπίτι της γιαγιάς της χωρίς καθυστέρηση. Είπε στη γιαγιά της ότι ο λύκος την καλημέρισε, αλλά είχε μια κακία στα μάτια του και σίγουρα θα την είχε φάει αν δεν ήταν στη δημοσιά. “Μη φοβάσαι”, της είπε η γιαγιά της, “θα κλειδαμπαρώσουμε την πόρτα και δε θα μπορέσει να μπει αν έρθει εδώ”. Πραγματικά σε λίγο χτύπησε η πόρτα και ήταν ο λύκος: “Άνοιξε γιαγιά, η Κοκκινοσκουφίτσα είμαι και σου έφερα φαγητό”. Η γιαγιά και η Κοκκινοσκουφίτσα ούτε μίλησαν, ούτε άνοιξαν την πόρτα. Ο λύκος χτύπησε μια, δυο, τρεις φορές και τελικά ανέβηκε στην στέγη. Περίμενε πότε θα βγει η Κοκκινοσκουφίτσα για να την αρπάξει και να την φάει. Αλλά η γιαγιά κατάλαβε το σχέδιό του. Στο σπίτι υπήρχε μια μεγάλη γούρνα και η γιαγιά είπε στην Κοκκινοσκουφίτσα: “Έλα να μαγειρέψουμε. Έχω χωριάτικα λουκάνικα για ψήσιμο, βάλε το νερό στη φωτιά”. Η Κοκκινοσκουφίτσα βοήθησε τη γιαγιά της στη μαγειρική. Σύντομα η μυρωδιά απ’ τα ψημένα λουκάνικα έφτασε στα ρουθούνια του λύκου. Ακολούθησε τη μύτη του και τεντώθηκε να δει τι ετοιμάζουν μέσα στο σπίτι. Δεν μπόρεσε να κρατηθεί όμως και έπεσε από την στέγη μέσα στη γεμάτη γούρνα και πνίγηκε. Η Κοκκινοσκουφίτσα γύρισε σπίτι της και από τότε δεν την ξαναπείραξε κανένας.

Συγγραφέας παραμυθιού: Αδελφοί ΓκριμΕτος πρώτης δημοσίευσης: 1812Προέλευση (περιοχή) : ΓαλλίαΓερμανίαΣυλλογή παραμυθιών: Children’s and Household TalesΚατηγορία παραμυθιού: Κλασικά παραμύθια

• https://www.paidika-paramythia.gr/story/7/i-kokkinoskoyfitsa

ια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο, ήταν ένας βασιλιάς που είχε τρεις γιούς. Μια μέρα, οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του βασιλιά αποφάσισαν να φύγουν μακρυά σε άλλες χώρες για να κάνουν μεγάλα κατορθώματα, να δοξαστούν και να γίνουν κι εκείνοι βασιλιάδες όπως ο πατέρας τους.

Έτσι, έφυγαν και ταξίδεψαν για καιρό σε διάφορες χώρες. Μα δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα! Το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει ήταν να γυρίσουν ξανά στην πατρίδα, αλλά αυτό δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν. Και έτσι συνέχισαν να γυρνάνε από εδώ και απο εκεί. 

Ο τρίτος και μικρότερος γιος του βασιλιά, ο Γουίτλινγκ, είχε μείνει πίσω με τον πατέρα του.  Ο καιρός περνούσε και τα αδέρφια του δε γύριζαν. Έτσι ο Γουίτλινγκ αποφάσισε να πάει να τα βρει.

Μέρες και μήνες ταξίδευε και ύστερα από πολλούς κόπους και περιπέτειες, ο Γουίτλινγκ βρήκε επιτέλους τα αδέλφια του. Όταν τους είπε πως αυτός θα έκανε σπουδαία πράγματα στη ζωή του και θα είχε μεγάλες επιτυχίες, εκείνοι γέλασαν κοροϊδευτικά με την αφέλειά του. Πώς μπορούσε να πετύχει αυτός, αφού εκείνοι, πολύ περισσότερο έξυπνοι, δεν πέτυχαν τίποτα;

Ωστόσο, ξεκίνησαν και οι τρεις μαζί. Στο δρόμο βρήκαν μια μυρμηγκοφωλιά. Οι δύο μεγαλύτεροι αδερφοί θέλησαν να χαλάσουν τη φωλιά για να διασκεδάσουν με τα μυρμήγκια που θα σκορπίζονταν τρομαγμένα και θα προσπαθούσαν να μεταφέρουν τα αυγά τους.

Αλλά ο Γουίτλινγκ τους εμπόδισε:

– Αφήστε ήσυχα αυτά τα μικρά πλάσματα του Θεού. Τι σας έκαναν; Δεν ντρέπεστε; Τόσο σκληρόκαρδοι είστε;

Χάρη στην καλή καρδιά του Γουίτλινγκ, τα μυρμήγκια γλύτωσαν!

Προχώρησαν στο δρόμο τους και ύστερα από ώρα πολλή έφτασαν σε μια λίμνη. Μέσα στα νερά της κολυμπούσαν χαρούμενες κάμποσες πάπιες. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια θέλησαν να πιάσουν ένα ζευγάρι και να τις μαγειρέψουν. Μα και πάλι ο Γουίτλινγκ τους εμπόδισε.

– Αφήστε τις πάπιες ήσυχες, τους είπε. Τι κακό σας έκαναν;

Ξεκίνησαν πάλι, περπάτησαν κάμποσες ώρες και κάποια στιγμή κάθισαν να ξεκουραστούν κάτω από ένα δέντρο. Όπως σήκωσαν τα μάτια τους ψηλά είδαν μια μελισσοφωλιά πάνω στο δέντρο. Ήταν τόσο το μέλι που ξεχείλιζε και κυλούσε στον κορμό του.

Οι δυο μεγαλύτεροι αδερφοί δεν άντεξαν στον πειρασμό. Πρότειναν να ανάψουν φωτιά στη ρίζα του δέντρου, να πνίξουν τις μέλισσες με τον καπνό και να τις κάνουν να σκορπιστούν! Τότε θα μπορούσαν να πάρουν το μέλι χωρίς κίνδυνο.

Αλλά ο Γουίτλινγκ τους εμπόδισε πάλι:

– Αφήστε τα φτωχά αυτά πλάσματα ήσυχα. Δε μας έκαναν κανένα κακό. Θέλουν κι αυτά να ζήσουν.

Τα τρία αδέλφια συνέχισαν πάλι το περπάτημα και στο τέλος έφτασαν μπροστά σε ένα μεγάλο πύργο. 

Στάθηκαν μπροστά στον πύργο και τον κοίταζαν, όμως πρόσεξαν πως κάτι παράξενο είχε συμβεί. Στους στάβλους υπήρχαν πολλά άλογα, αλλά ήταν όλα πέτρινα.  Ο πύργος ήταν μαγεμένος!  Τα πάντα μέσα του είχαν μετατραπεί σε πέτρα! 

Τα αδέλφια μπήκαν στον πύργο, πέρασαν πολλά δωμάτια άδεια ώσπου έφτασαν σε μια πόρτα τριπλοκλειδωμένη. Στην μέση της πόρτας ήταν ένα μικρό άνοιγμα. Από το άνοιγμα αυτό κοίταξαν μέσα στο δωμάτιο και είδαν να κάθεται κοντά σ’ ένα τραπέζι ένας ανθρωπάκος με γκρίζα μαλλιά.

Του μίλησαν μα εκείνος δεν τους άκουσε. Του ξαναμίλησαν και πάλι δεν έδωσε απάντηση. Την τρίτη όμως φορά ο ανθρωπάκος σηκώθηκε, ξεκλείδωσε και βγήκε έξω. Χωρίς να τους πει λέξη, τους οδήγησε σε μια τεράστια αίθουσα. Εκεί ήταν στρωμένο ένα μεγάλο και πολύ πλούσιο τραπέζι με κάθε λογής ωραία φαγητά και ποτά. Κάθισαν, έφαγαν και ήπιαν, και μετά ο ανθρωπάκος τους έδειξε τα υπνοδωμάτιά τους.

Την άλλη μέρα το πρωί, ο γκριζομάλλης ανθρωπάκος πήγε στον μεγαλύτερο αδερφό του έγνεψε να τον ακολουθήσει και τον έφερε κοντά σ’ ένα πέτρινο τραπέζι. Στο τραπέζι αυτό ήταν χαραγμένες τρεις οδηγίες που εξηγούσαν με ποιον τρόπο ο μαγεμένος εκείνος πύργος θα ελευθερωνόταν από τα μάγια.

Η πρώτη οδηγία έλεγε πως μέσα στο δάσος, κάτω από τα αγριόχορτα, ήταν σκορπισμένα τα μαργαριτάρια της βασίλισσας. Ήταν χίλια μεγάλα και μικρά μαργαριτάρια και έπρεπε να βρεθούν και να συγκεντρωθούν όλα. Αυτός που θα αποφάσιζε να τα φέρει πίσω, θα έπρεπε να τα μαζέψει όλα πριν ο ήλιος δύσει και πέσει το σκοτάδι. Αν έλειπε έστω και ένα μαργαριτάρι, τότε θα μεταμορφωνόταν και ο ίδιος σε πέτρα. 

Ο μεγαλύτερος αδερφός αποφάσισε να μαζέψει τα μαργαριτάρια της βασίλισσας και βγήκε αμέσως στο δάσος. Έψαξε όλη μέρα μα ως το βράδυ δεν μπόρεσε να βρει παρά μόνο εκατό μαργαριτάρια. Στενοχωρημένος γύρισε πίσω στον πύργο και μόλις μπήκε μέσα, μεταμορφώθηκε σε πέτρα. Οπως ήταν χαραγμένο στο πέτρινο τραπέζι, έτσι κι έγινε.

Ο δεύτερος αδερφός, μόλις το είδε αυτό, αποφάσισε να ριψοκινδυνέψει κι αυτός. Έψαξε όλη τη μέρα για τα μαργαριτάρια στο δάδος, αλλά ως το βράδυ δεν κατάφερε να μαζέψει παρά μόνο διακόσια μαργαριτάρια. Έτσι έγιναν τα μαγικά και μεταμορφώθηκε κι αυτός σε πέτρα.

Την επόμενη μέρα ήρθε και η σειρά του Γουίτλινγκ. Βλέποντας το κακό που συνέβη στα αδέρφια του, ο Γουίτλινγκ πήγε αποφασισμένος να ψάξει στα αγριόχορτα και να βρει όλα τα μαργαριτάρια για να λύσει τα μάγια. Ρίχτηκε με τα μούτρα να ψάχνει μέσα στα αγριόχορτα. Μα η δουλειά δεν προχωρούσε και γρήγορα απογοητεύτηκε. Με βαριά καρδιά, κάθισε σε μια πέτρα και τα δάκρια κυλούσαν από τα μάτια του.

Καθώς έκλαιγε απελπισμένος, είδε στο χώμα εμπρός στα πόδια του χιλιάδες μυρμήγκια μαζί με το βασιλιά τους. Ήταν εκείνα που τους γλίτωσε τη ζωή τους. Έρχονταν τώρα να του ανταποδώσουν το καλό που τους έκανε! Μέσα σε λίγη ώρα τα μικρά ζωάκια μάζεψαν όλα τα μαργαριτάρια της βασίλισσας. Έτσι Έτσι, ο καλόκαρδος Γουίτλινγκ γύρισε πίσω στον πύργο πανευτυχής και έχοντας πραγματοποιήσει την πρώτη οδηγία. 

Η δεύτερη οδηγία, που ήταν χαραγμένη στο πέτρινο τραπέζι, έλεγε πως έπρεπε να βγάλουν από τη λίμνη το κλειδί που ταίριαζε στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας που κοιμόταν η μικρότερη βασιλοπούλα.

Όταν ο Γουίτλινγκ πλησίασε στη λίμνη, οι πάπιες, που τους είχε σώσει τη ζωή, τον χαιρέτησαν, βούτηξαν βαθιά και του έφεραν το κλειδί που ζητούσε!

Χάρη στην καλή καρδιά του Γουίτλινγκ, γλύτωσαν και οι πάπιες!

Η τρίτη οδηγία, η χαραγμένη στο πέτρινο τραπέζι, ήταν η πιο δύσκολη απ’ όλες. Έπρεπε να βρεθεί η πιο μικρή και πιο όμορφη από τις τρεις βασιλοπούλες. Ήταν και οι τρεις βυθισμένες σε βαρύ ύπνο και έμοιαζαν καταπληκτικά μεταξύ τους. Κανείς δε μπορούσε να τη αναγνωρίσει τη μικρή βασιλοπούλα. Μόνο από ένα πράγμα μπορούσε να μαντέψει. Πριν να κοιμηθούν η μεγαλύτερη είχε φάει ένα κομμάτι ζάχαρη, η δεύτερη λίγο σιρόπι και η τρίτη και μικρότερη ένα κουταλάκι μέλι. Πώς να ανακαλύψει ο καημένος ο Γουίτλινγκ ποια ήταν η μικρή βασιλοπούλα που είχε φάει το κουταλάκι το μέλι;

Με βαριά καρδιά κοίταζε ο Γουίτλινγκ τις τρεις βασιλοπούλες. Δεν ήξερε τι να κάνει. Τη στιγμή εκείνη όμως, είδε μια μέλισσα. Ήταν η βασίλισσα της μελισσοφωλιάς που είχε γλιτώσει ο καλόκαρδος Γουίτλινγκ από τα αδέρφια του. Η βασίλισσα-μέλισσα ερχόταν να τον βοηθήσει! Πέταξε στις τρεις βασιλοπούλες, έκανε μερικούς γύρους πάνω από τα χείλη τους και στάθηκε απαλά στο μέτωπο της τρίτης βασιλοπούλας.

Η βασίλισσα μέλισσα βοήθησε τον Γουίτλινγκ!

Έτσι ο Γουίτλινγκ κατάλαβε ποια κοπέλα έπρεπε να διαλέξει από τις τρεις.

Την πλησίασε και μόλις την άγγιξε, τα μάγια λύθηκαν ευθύς. Όλοι στο μαγεμένο πύργο ξύπνησαν από τον πέτρινο ύπνο τους και ξαναζωντάνεψαν. 

Ο Γουίτλινγκ παντρεύτηκε τη μικρότερη και πιο όμορφη από τις τρεις βασιλοπούλες. Όταν πέθανε ο πατέρας του, έγινε αυτός βασιλιάς και μάλιστα ο πιο μεγάλος και τρανός!  Όσο για τα δύο αδέρφια του, εκείνοι παντρεύτηκαν τις δυο μεγαλύτερες αδερφές της βασιλοπούλας. Και έτσι έζησαν όλοι τους ειρηνικά και ευτυχισμένοι, χάρη στην καλή καρδιά του Γουίτλινγκ….https://www.paidika-paramythia.gr/story/102/o-magemenos-pyrgos

Συγγραφέας παραμυθιού: Αδελφοί ΓκριμΕτος πρώτης δημοσίευσης: 1812Προέλευση (περιοχή) : ΓερμανίαΣυλλογή παραμυθιών: Children’s and Household TalesΚατηγορία παραμυθιού: Κλασικά παραμύθια

Μινι Βόλεϊ 1

(Family Game – Τρίτο επίπεδο δεξιοτήτων- ∆οκιµαστικό) Ηλικιακή κατηγορία 6-8 ετών (Α’ & Β΄ ∆ηµοτικού). ∆εκτά είναι και τα παιδιά νηπιακής ηλικίας. ∆ιαστάσεις γηπέδου 4.5µ. Χ 4.5µ. Ύψος φιλέ 1.50-1.80 µ (εξαρτάται απο την ηλικία των παιδιών). Βάρος µπάλας (70-100γρ). ∆ιάρκεια αγώνα 10΄. Τρόπος παιχνιδιού: 3Χ3 αθλητές. Οι αθλητές πριν την έναρξη του αγώνα παίρνουν απο τον εµψυχωτή τους τον αριθµό τους (1,2,3). Ξεκινά το παιχνίδι ο Νο 1 αθλητής της Α οµάδας που τοποθετεί το σώµα του ένα µέτρο µακριά απο το φιλέ (καλό είναι να υπάρχει ένα σηµάδι κάτω). Κρατώντας τη µπάλα στα χέρια του από κάτω (θέση µανσέτας) την ελευθερώνει κάθετα προς τα πάνω και την χτυπάει µε το ένα χέρι προς τη ζώνη της αντίπαλης οµάδας (οµάδα Β). Η Β οµάδα κερδίζει πόντο α) αν πιάσει τη µπάλα στον αέρα ή β) αν γίνει λάθος απο την Α οµάδα (πχ πέρασµα άουτ ή κάτω από το φιλέ). Η Α οµάδα κερδίζει πόντο α) αν η µπάλα µετά την επίθεση του αθλητή 1 καταλήξει στον αγωνιστικό χώρο της οµάδας Β. Το παιχνίδι συνεχίζεται µε τον ίδιο τρόπο και µε τον αθλητή Νο1 της Β οµάδας. Ακολουθεί ο αθλήτής Νο 2 της Α οµάδας κοκ

Σε περίπτωση παρουσίας νηπίων αλλά και παιδιών που δεν έχουν κατακτήσει τη δεξιότητα «ελευθερώνω στον εαυτό µου κάθετα προς τα πάνω και χτυπώ τη µπάλα µε το ένα χέρι» υπάρχει ο εµψυχωτής που θα έχει το ρόλο της έναρξης του παιχνιδιού (θα ελευθερώνει τη µπάλα στο παιδί που έχει σειρά να επιτεθεί). Αν και αυτό είναι δύσκολο για κάποια παιδιά τότε ο εµψυχωτής θα πρέπει να κρατά τη µπάλα στον αέρα µε το ένα του χέρι και το παιδί να δοκιµάζει µε στηµένη µπάλα που είναι πιο εύκολος στόχος Ο εµψυχωτής σε κάθε περίπτωση είναι κοντά στους αθλητές για να υποστηρίζει τα παιδιά στη προσπάθειά τους, να µετράει το σκορ αλλά και το χρόνο διάρκειας του αγώνα (10 λεπτά).

Μινι Βόλεϊ 2

(∆εύτερο επίπεδο δεξιοτήτων)
Ηλικιακή κατηγορία 9-10 ετών (Γ’ & ∆’ ∆ηµοτικού). ∆εκτά είναι και τα παιδιά 8 ετών (Β’ ∆ηµοτικού) αν οι δεξιότητές τους δικαιολογούν τη συµµετοχή τους σε αυτό το επίπεδο. .

∆ιαστάσεις γηπέδου

4.5µ. Χ 4.5µ. Ύψος φιλέ 2.00µ. Βάρος µπάλας (180-210γρ) ή 230 γρ. 1 Σετ στους 25 πόντους ή 2 νικηφόρα σετ στους 15 πόντους. Τρόπος παιχνιδιού: 3Χ3 αθλητές. Πιάσιµο/πέταγµα (πάσα από επάνω) της µπάλας (χωρίς βήµατα) ή πιάσιµο/πέταγµα (πάσα από επάνω) µόνο της 1ης µπάλας.
Υποχρεωτική αλλαγή παίκτη σε κάθε περιστροφή στη θέση του σέρβις (δηλαδή να µπαίνει µε τη σειρά ένας/µια αναπληρωµατικός/ή µε σκοπό να συµµετέχουν εξίσου όλα τα παιδιά καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού). Σέρβις µόνο από κάτω.

Μινι Βόλεϊ 3

(καλύτερο επίπεδο δεξιοτήτων) Ηλικιακή κατηγορία 11-12 ετών (Ε’ & ΣΤ’ ∆ηµοτικού). ∆εκτά είναι και µικρότερα παιδιά 10 ετών αν οι δεξιότητές τους δικαιολογούν τη συµµετοχή τους σε αυτό το επίπεδο. ∆ιαστάσεις γηπέδου: 4,5µ. Χ 6µ. Ύψος φιλέ: 2.10µ. Βάρος µπάλας 230 γρ. ή κανονικό (280γρ) αν δεν υπάρχει η πρώτη κατηγορία µπάλας. 2 νικηφόρα σετ 25 πόντων. Τρόπος παιχνιδιού: 3Χ3 Αγόρια/Κορίτσια Ισχύουν οι κανονισµοί του αγωνιστικού Βόλεϊ (περιστροφή αθλητών). Σέρβις: Μόνο από κάτω ή εναλλάξ από πάνω και από κάτω. Αναλυτικά για το εναλλάξ σέρβις: o /η αθλητής/τρια που πραγµατοποιεί σέρβις από πάνω και η οµάδα του/της κερδίσει πόντο (µε οποιονδήποτε τρόπο), εκτελεί το επόµενο σερβίς του/της από κάτω. o Η εναλλαγή στο είδος σέρβις (από πάνω και από κάτω) συνεχίζεται όσο σερβίρει ο ίδιος/α αθλητής/τρια.

Παχυσαρκία και φυσική δραστηριότητα

Η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης διατροφικής συμπεριφοράς, αλλά και της περιορισμένης φυσικής δραστηριότητας. Το αυτοκίνητο, οι κυλιόμενες σκάλες, η τηλεόραση, ο υπολογιστής, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι καθημερινές συνήθειες, που «κλέβουν» χρόνο από τη σωματική δραστηριότητα.

Τα παιδιά που περνάνε κατά μέσο όρο 4 ώρες μπροστά σε μια οθόνη, ζυγίζουν περισσότερο από τα παιδιά που παρακολουθούν λιγότερο από 2 ώρες την ημέρα. Αν το παιδί σας είναι κάτω των 2 ετών, καλό είναι να μην βλέπει καθόλου τηλεόραση, ενώ αν είναι άνω των 2 ετών συστήνεται να βλέπει λιγότερες από 2 ώρες την ημέρα.

Ποιες οι συστάσεις για άσκηση;

Πέρα όμως από την συμβολή της άσκησης στην διαχείριση του βάρους, οι διεθνείς συστάσεις για την αγωγή υγείας αναγνωρίζουν τη φυσική δραστηριότητα ως πρωταρχικό παράγοντα για την εξασφάλιση μιας καλής υγείας γενικότερα, ενώ προτείνεται η ένταξή της στην καθημερινότητα σαν στάση ζωής.

Πιο συγκεκριμένα, οι διεθνείς οργανισμοί προτείνουν τουλάχιστον 60 λεπτά άσκησης (ακόμη και αθροιστικά, π.χ. 3 σετ των 20 λεπτών, με μέτρια προς έντονη ένταση) την ημέρα για όλα τα παιδιά άνω των 2 ετών, τονίζοντας ιδιαίτερα τη σημασία της ευχαρίστησης.

Η συγκεκριμένη διάρκεια και συχνότητα σωματικής δραστηριότητας προάγει την υγιή ανάπτυξη και προσφέρει σημαντικά σωματικά, νοητικά αλλά και κοινωνικά οφέλη. Για παράδειγμα, με πρόγραμμα προπόνησης 40 λεπτά/ ημέρα, 5 φορές την εβδομάδα για 4 μήνες σε παχύσαρκα παιδιά, βελτιώθηκαν συστατικά του μεταβολικού συνδρόμου, μεταξύ των οποίων και το ποσοστό του λίπους.

• άσκηση
• διατροφή
• παιχνίδι

Τα οφέλη αυτά διατηρούνται όσο διατηρείται και η άσκηση.

This is the end

Kids and exersice

Παιδί και σωματική δραστηριότητα

Αν ένα παιδί αυξήσει απλά τη σωματική του δραστηριότητα, χωρίς να μειώσει την πρόσληψη τροφής, πιθανότατα δεν θα σημειώσει σημαντική απώλεια βάρους! Ωστόσο, η όποια απώλεια γίνεται πιο εύκολα διατηρήσιμη με την άσκηση, ενώ τα ψυχολογικά οφέλη της είναι πάρα πολύ σημαντικά.

Η άσκηση μπορεί για παράδειγμα να βοηθήσει τα παχύσαρκα παιδιά να διαχειριστούν καλύτερα την υπερφαγία και τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε αυτήν. Τα περισσότερα προγράμματα επιτυχημένης απώλειας και διατήρησης βάρους τονίζουν τη σημασία της ενσωμάτωσης της σωματικής δραστηριότητας σε προγράμματα πρόληψης/ αντιμετώπισης παιδικής παχυσαρκίας.

Παιδιά σε μη αστικές vs αστικές περιοχές

Μια άλλη έρευνα αναφέρει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μη αστικές περιοχές παρουσιάζουν καλύτερη φυσική κατάσταση από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αστικές περιοχές παρόλο που μπορεί να εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας. Πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, τόσο στα επίπεδα της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών, όσο και στις διατροφικές τους συνήθειες.